Karanlığı aldatabileceğini mi sanıyorsun?
Karanlık, asıl durumdur. Huzur halidir. Dokunulmamış her şey karanlıktır. Hissedilememiş her ton, her an karanlığa aittir. Başlangıçtır ve sonsuzdur.
Karanlığın getirdiği rahatlık her zaman çevreyi huzurla sarandır. Huzursuzluk hissedilen her an içinde hep gereksiz ışıklar vardır. Can çekişen bir kaynaktan çıkan ışık zaten değerli olamaz. Tüm anlarını can çekişen bir varlığın oluşturması ne kadar da zavallıca. Tohumlarından bile kaçtığın karanlık gerçeklikken, yalandan ve geçici oluşmuş bir aydınlığa yönelmek sadece basit ve geçici bir çözüm olabilir. Ya da aldanmaca. Aranan birşeyler varsa cevap her zaman karanlık taraftadır.
Karanlığın karşısındaki her şey bozulmuş, hasar görmüş, hedefinden sapmış ve kararlılıktan uzaktır. Kaostur. Karmaşanın orta yeridir.
Karanlıktaki her şey gerçektir. Yalanları daha çekici bulanlar sebebiyle tam tersiymiş gibi tanıtılmıştır her şey doğduğunuz günden itibaren. Güneşin yalanları insanları büyülediği gün kaybedilmişti zaten gerçekliğiniz. Yani aydınlığa ait olan her şey yalandan başka bir şey değildir. Aydınlık sınırlar çizerken, sınırsızlık karanlıktan alınır. Esas yüzleşmeler karanlıktayken yapılır. Gerçek düşünceler sadece karanlıkta var olur. En ateşli dakikaların, en sıcak saatlerin karanlığın beşiğinden geldiğini asla unutmamak gerekir.
Karanlık kutsaldır.
Bu gece karanlık daha farklı bir halde. Görüyorum, fısıltısını hissediyorum kalbimde, duyuyorum sessizliğini, en derin yerlerde yaşıyorum huzurunu. Sanki bu gece olacak…