Sana feda edilmiş saniyelere…
Hala kölesi olduğum bazı anların üstesinden gelebiliyorum sanki sabahları güneş yeni doğduğunda. Dünyayı adım adım döndürdüğümde yine aynı yerde oluyorum binlerce kilometre yürümüş olmama rağmen. Sadece denizin kenarında oturduğum, elimdeki bir kutuda sonsuzluğun içinde kaybolduğum saatlerde çok uzakta hissediyorum. Eğer günlerse uzaklaştıran insanları hala bolca geçmesi gerek. Çok zaman geçemeden düşünceler donarsa uzaklaşmak imkansız. Kaskatı kesilmiş bir kafatasının içinde yüzmek zor olmalı.
Benim neyseki kaybolduğum yerler var. Kaybolmak yanlış oldu, kayıp değilim aslında ama nerde olduğum beni ilgilendirmiyor.
“Benim neyseki nerde olduğum beni ilgilendirmiyor.”
Tek derdim uyku sipariş ettiğim gece yine dans pistinde olmak. İşte bu sıradanlaştırıyor beni. Karanlık 3 dakikam olsa kendim olabilirdim. Bir dakikada anca bu kadar olabildim. Heyecanımı yitirdim. Artık bunu yapmak istemiyorum.