On

On. Hayatıma sonradan girenlerin yokluğu bile ruhumu yeterince acıtmışken, dünyadaki hatırlayabildiğim en eski günlerimde bile varlığını bildiğim birinin yokluğuna hala alışamamış olmak…

Kişiliğinize bir darbe olarak inen bu tarz olayları yaşayan binlerce insan varken, insanların birbirini eleştiriyor olması, birbirinin hareketlerini sorgulama halinde olması gerçekten güldürücü. Manasız gelen bir çok şeyin gözünüzde değer kazanması, saçmalıkmış gibi gelenlerin yapılabilecekler listesinde yerini alması, mantıksızlığın yerini “neden olmasın”a dönüştüğü pek çok tuhaf yaşanmışlık… Sorgulama mekanizmasına inanmıyorum, en kötü alışkanlığımı artık bıraktım.

İnsanca şeyler o kadar soğuk gelmeye başladı ki varlığımdan bile soğudum. Yapaylık içinde kaybolmuş herkes. Çaresizlikten bu haldesiniz biliyorum, yapabileceğiniz en iyi seçenek aynı yerde koşmak ve her turda yeni bir şey eklemek, belki de değişmek.

Başlangıçta daha duygusal bir yazıydı aslında ama artık duygu pınarlarım kurumuş olmalı ki yazmaya dayanamadım. Daha fazla sürdürmek istemiyorum.